Chunking theory van William Chase and Herbert Simon – Hersenen en leren Deel 6

Hoe kunnen jouw leerlingen hun werkgeheugen effectiever gebruiken? Deze video gaat over de chunking theorie van William Chase and Herbert Simon. Na het kijken van deze video heb je een idee van wat chunking inhoudt en kun je leerlingen hun werkgeheugen effectiever laten benutten zodat ze gemakkelijker nieuwe informatie onthouden. 

Er zijn meerdere video’s over de hersenen en leren. Ik raad je aan om eerst de video over de werking van het geheugen te bekijken voordat je deze video bekijkt. Op de gratis community voor leraren vind je een compleet overzicht van alle video’s die we tot nu toe hebben uitgebracht, geordend per thema. Je vind de community via de link in de beschrijving van deze video.

Het eerste concept rondom “chunking” en de capaciteit van het kortetermijngeheugen. Komt van Miller (1956). Hij presenteerde het idee dat het kortetermijngeheugen slechts 5-9 chunks informatie kan bevatten. Hij noemde dit het ‘magic numer seven’ omdat hij dacht dat het kortetermijngeheugen 7, (plus of min 2 items) kon bevatten. Een chunk is een betekenisvolle eenheid. Een chunk kan verwijzen naar cijfers, woorden, schaakposities of gezichten van mensen.

De chunking-theorie, ontwikkeld door Chase en Simon (in 1973) was een belangrijke poging om de mechanisme die verband houden met chunking te beschrijven. Zij stelde dat aandacht serieel is en dat het kortetermijngeheugen beperkt is tot ongeveer zeven items (het magische getal van Miller).

Hoe ziet chunking er in de praktijk uit?

Het getal 8 2 3 9 6 5 7 4 2 is een moeilijk te onthouden nummer. Als je het nummer opdeelt in 823 965 en 742, is het makkelijker te onthouden. Door complexe informatie in kleinere betekenisvolle stukjes te knippen, kunnen we het beter begrijpen. Als we kleine stukjes daarna weer in elkaar zetten, kunnen we het complexe geheel zien en dat helpt ons om te onthouden. Dit proces wordt Chunking genoemd.

Dit is hoe Chunking werkt. Ons kortetermijngeheugen, ook wel het werkgeheugen genoemd, is heel snel maar klein en kan slechts een beperkte hoeveelheid chunks informatie tegelijk bevatten. Als er nieuwe input of informatie binnenkomt, kan het werkgeheugen hier op twee manieren mee omgaan. Één manier is om de bestaande chunk informatie te vergeten. Dit geeft ruimte voor de nieuwe informatie om in het werkgeheugen opgeslagen te worden. De andere manier is om cognitieve inspanning te leveren om de chunk informatie van het werkgeheugen naar het langetermijngeheugen te verplaatsen, waar het kan worden opgeslagen en later kan worden teruggehaald. Dit is waarom het ‘bijna’ onmogelijk is om 9 cijfers zoals 8 2 3 9 6 5 7 4 2 op te roepen. Er is gewoon niet genoeg ruimte in het werkgeheugen. Wanneer de cijfers eenmaal gechunked zijn lukt dit wel! Chunking is dus een manier om het werkgeheugen efficiënter te gebruiken. 

Er zijn verschillende manieren om te chunken. Je kunt een groter stuk in kleinere stukjes breken: denk aan de cijferreeks, patronen identificeren, aan de het zoeken van een kleur tijdens het maken van een puzzel of herhalingen die het makkelijk maken een telefoonnummer te onthouden. Bijvoorbeeld het nummer 06 87 66 87 65 54. 

Ook groeperen is een vorm van chunken. Zodra een chunk is gemaakt, kun je deze inoefenen om de kennis naar het langetermijngeheugen te verplaatsen. Hier kan de informatie jarenlang worden bewaard en bij regelmatig gebruik zonder veel mentale inspanning worden geopend. Dit proces wordt toegelicht in de video over de werking van het geheugen. Hier toch snel een tip: Om de overdracht van het korte naar het langetermijngeheugen effectiever te maken helpt het om context toe te voegen. Context werkt als geheugensuperlijm je helpt de hersenen nieuwe informatie gemakkelijker aan de juiste schema’s toe te voegen. Als leraar kun je bijvoorbeeld eerst het grote plaatje als context geven voordat je verder in detail treedt. Als je leerlingen alleen studeren, kunnen ze dit ook doen door bij een nieuw hoofdstuk eerst door de paragrafen en de kopteksten heen te bladeren. Feiten leren zonder het grote geheel te begrijpen is vrij nutteloos want deze fijten worden snel weer vergeten. 

Nu weer terug naar Chunking. Chunking kan leerlingen ook helpen om complexe onderwerpen te begrijpen. Bijvoorbeeld tijdens het schrijven van een samenvatting over een artikel uit een tijdschrift. Dit kan een moeilijke taak zijn om in één keer uit te voeren. Maar wanneer je de taak opdeelt, is de taak gemakkelijker. Als je begint door eerst het artikel in zijn geheel te lezen. Als je klaar bent, kun je het nog een keer lezen en de belangrijkste dingen onderstrepen. Daarna onderzoek je verschillende onderdelen van een goede samenvatting. Je ontdekt dat een samenvatting een inleiding, het hoofdgedeelte en een einde heeft. Elk onderdeel heeft een ander doel. Je kunt in de onderdelen invullen invullen wat je eerder hebt onderstreept. Als je dit gedaan hebt schijf je hier zinnen van en voor je het weet heb je een geweldig resultaat!

Laat je leerlingen chunken bij de eerstvolgende keer dat je het idee hebt dat ze de grenzen van hun werkgeheugen hebben bereikt tijdens de les. 

Deze video ging over de chunking theorie. De chunking-theorie, ontwikkeld door Chase en Simon (in 1973) was een belangrijke poging om de mechanisme die verband houden met chunking te beschrijven. Zij stelde dat aandacht serieel is en dat het kortetermijngeheugen beperkt is tot ongeveer zeven items (het magische getal van Miller).

Het korte werkgeheugen is snel maar klein en kan slechts een beperkte hoeveelheid chunks informatie tegelijk bevatten. Als er nieuwe input of informatie binnenkomt, kan het werkgeheugen hier op twee manieren mee omgaan. Één manier is om de bestaande chunk informatie te vergeten. Dit geeft ruimte voor de nieuwe informatie om in het werkgeheugen opgeslagen te worden. De andere manier is om cognitieve inspanning te leveren om de chunk informatie van het werkgeheugen naar het langetermijngeheugen te verplaatsen.Er zijn verschillende manieren om te chunken. Je kunt een groter stuk in kleinere stukjes breken, patronen identificeren of stukken groeperen.  

Zodra een chunk is gemaakt, kun je deze inoefenen om de kennis naar het langetermijngeheugen te verplaatsen. Hier kan de informatie jarenlang worden bewaard en bij regelmatig gebruik zonder veel mentale inspanning worden geopend.

Probeer eens om je leerlingen te laten chunken wanneer zij de grenzen van hun werkgeheugen hebben bereikt tijdens de les.